İyi olan kazansın..En büyük yalan. Kaybettiğimiz de bile hala en iyi bizizdir, laf olsun torba dolsun işte.
Bazı durumlar vardır ki sorumluluktan zorunluluğa dönüşür, bazı durumlar vardır ki zorunluluktan sorumluluğa dönüşür. Maç öncesi rakibin elini sıkmak, başarı dilemek ahlaki değerlerimiz gereği bir sorumluluk. Ama zamanla spor müsabakaları için bir zorunluluk haline getirilmiştir, hatta rakibinin elini sıkmayan, başarı dilemeyen sporculara ters gözle bakılmaya başlanmıştır. Yani bence centilmenliğin bir göstergesi değil, sadece bir vazifenin ifasıdır. Sportmenlik, centilmenlik zorlamayla olmaz, maçtan önce etrafa gülücükler saçan, başarı dileklerinde bulunan herkes centilmen değildir. Kaybederken ve kaybettiği andan itibaren rakibini içtenlikle kutlayabilen kişi gerçek centilmendir. Kısacası centilmenlik, sportmenlik herkese nasip olmaz, zor zanaattir.