Sadettin Hocam, benim kabullenmek istemediğim paradoks şudur: Pütür lastik çok antrenman yapamayan ve değişik rakiplerle oynama şansı bulamayan oyuncuları rahatlatan bir lastik ise, bu çok antrenman yapamayan ve değişik oyuncu bulamayan oyuncular pütüre nasıl alışacak ve ustalaşacak. Bu imkansız. Moktav arkadaşımız da "Çok çalışıp antrenman yapmak şart. Hemen bıkmamak lazım" diyordu. İşte anlatmak istediğim paradoks budur. Kulüp oyuncusu olup sürekli oynama ve yoğun antrenman yapma fırsatı olanlar için bir şey demiyorum, tabi ki kısa ya da uzun pütür ile ustalaşıp oynayabilirler. Ama sağda solda hasbel kader (örnek benim gibi) oynayan oyuncuların pütüre geçmek istemesini ise doğru bulmuyorum. Ama malesef özellikle gençler "pütüre geçeyim, belki beni yenenleri aldatıcı toplarla yenerim, rakibin dolu falsolu servislerinden de kurtulurum" diye düşünerek yanlış yapıyorlar ve kendilerine göre uyanıklık yaptıklarını sanıyorlar. Bu benim fikrim, yanlışsam düzeltin, saygı duyarım..