Liderler Panosu

Masa tenisi garip spordur. Rakibime bırakın sette sayı vermeyi bilerek yenildiğim olmuştur. Özellikle şirketler arası dostluk turnuvalarında setten ziyade diğer çalışanlar "kaç kaç bitti?" sorusuyla hüküm verdikleri için 7 set üzerinden oynana maçta 7-0 bitmesini istemem. Anı; Biz şampiyonluğa oynarken güçsüz bir takımla eşleşmiştik. Bizden daha güçsüz takımın kurada çıkan oyuncusu lisedeyken aynı sınıftan arkadaşım çıktı ve onunla karşılaştık. Rakibimdeki maç öncesi antrenman sırasında baktığımda bir hevesle katıldıklarını gördüm ve ligde sonuncuydular. Şirket liglerinde oynayanlar iyi bilir; böyle dostluk turnuvalarına gidiyorsanız aynı şirkette çalışıp da bilmeyen birine "11-0 set verdim", "7-0 maçı kaybettik" demek onların kafasında bir şey oluşturmuyor ama bilip bilmeden sizinle ufaktan alaya alıyorlar, şevkinizi kırıyorlar. Benim maçı kazanmamın yada kaybetmemin fikstürde de bir şey değiştirmeyeceğini bildiğimden şirket olarak bu durumu yaşamalarını istemediğimden maçı kaybettim. Bu hikayeyi de aslında rahmetli hakemlerimizden Timur Hoca anısına anlatmak istedim. Toprağı bol olsun, rakibim olan arkadaşımı mağdur etmemek için ona çok belli etmeden oynamıştım ama Timur Hoca beni tanıyordu ve durumu anladı. Maç sonu kulağıma: "çok rahat kazanacağın maçı neden verdin? Bunun için sana sarı kart verdim" demişti. Kendisi her turnuvaya ciddi yaklaşan bir hakemimizdi (olması gereken bu). Bende yukarıdaki şekilde durumu ve dostluk kısmını önde tutmamız gerektiğini izah ettim. Sonra kendisi de fikstürü inceleyip bir sıralama değiştirmediğini görünce haklı olduğuma kanaat getirerek sarı kartımı silmişti. Zaten verdiğim maç herhangi bir takımın hakkını yeseydi yapmazdım. Timur Hocamıza Allah rahmet eylesin. Çok değerli insandı. Ve devamında yemeklerde yolculuklarda birlikte olduk. Bu işin çirkefliğine bulaşmayan oyuncuları o da çok severdi. (Maçlarda nelere şahit oluyorduk) Yukarıdaki konuya herkes başka yaklaşabilir. Ertan Abi gibi rakibi oynatarak, kendi vurmayarak oynamak daha zevkli ama diğer bir arkadaş için 11-0 yenmek rakibe saygı denebilir. Her düşünceye saygı duyarım. Birçok ciddi maça çıktım ama çok çok ciddi liglerde oynamadım. Onun için o masanın başına geçen herkesle aynı keyfi paylaşmaya çalıştım. Yensem ne olur yenilsem ne olur? O maça çıkmış olmaktan daha büyük keyif yok benim için..

Büyük çaptaki oyuncular bile fairplay gereği 10-0 önde iken rakiplerine 1 sayı verebiliyorlar (ör:Xu Xin), dolayısı ile rakibi ezmemek adına böyle bir durumda servis atıyorsak rakibe hatalı servis atarak, karşılıyorsak doğru bir karşılama yapmadan rakibimize 1 sayı vermek gerekir diye düşünüyor, ve kendim de bu şekilde uygulama yapıyorum.

Öncelikle antreman maçlarından bahsetmediğimizi var sayıyorum. Yani en azından bir veteran turnuvası ya da benzer nitelikte bir maç için yazıyorum. Ben eğer gerideysem rakibimin bana bilerek sayı vermesini hiç sportmence bulmam. Tabii bu benim şahsi fikrim. Ancak olayın başka bir yönü var. Profesyonel oyuncular arasında zaman zaman bu bilerek sayı verme olayına rastlamışsınızdır. Genelde o “şeref” sayısını alan oyuncu hemen arkasından seti bitirecek olan sayıyı benzer şekilde iade ediyor. Bu durumda o set aslında 10 sayıda bitmiş oluyor ve bedava sayıyı hediye eden oyuncu, rakibinin geri dönme ihtimalini ortadan kaldırmış oluyor. Yani bir tanesi 10-0 seri yakalayabiliyorsa, diğeri niye yakalayamasın. En azından sporun ruhunun gerektirdiği biçimde bunun için çaba sarf edemesin?