Her çocuk biriciktir, getirdiği potansiyel henüz meçhuldür. Çocuğun ''bedensel ve zihinsel gelişimi'' için en çok ihtiyacını duyduğu şey sevgidir. Öyledir ki, çocuk yiyecekten bile daha çok, sevgiye ihtiyaç duyar. Bebekler gayet iyi beslense de sevilmiyorlarsa ölürler. Çocuk seviliyorsa, olduğu haliyle varlığının kabul görüldüğünü hissediyorsa sistemi rahatlar ve doğanın içsel programının rahatça işleyebileceği şekilde, daha iyi çalışır, büyür. Çocuk, sevgi, bakım ve desteklenmeye ihtiyaç duyar. Ancak yardıma ihtiyaç duymaz. Ona müdahale edilmemelidir. Yavrularını büyüten hayvanlar bu konuda ne de güzel örneklerdir.
Çocuklar dünyaya geldiklerinde enerjileri yüzer haldedir, ileride toplumumuzda yaşayabilmek, iş yapabilmek için gerekli niteliklerden biri olan belli bir noktaya odaklanma, konsantre olma kaliteleri henüz yoktur. Bunu öğrenmeleri gerekir. Çocuk, konsantre olmayı şu ya da bu yolla, şartlara ve kendi eşsizliğince, az çok, biraz erken, biraz geç öğrenecektir. Eğer o çocuğa uygunsa, Masa Tenisinin de buna yararı olabilir. Veya başka bir yol. Burada mühim olan genellemeler veya ebeveynin ihtiyaçları değil, yalnızca ele alınan o çocuk, onun biricikliğinin icabıdır.
İnsan yavrusunun veya insan şeklinde vücud bulmuş uçsuz bucaksız derinlikteki kainatın, doğanın, masa tenisi de dahil ne çeşit bir sistem olursa olsun, yetişkin insanın yaptığı hareketleri yapabilecek hale gelmesi için 3,5 yaşını geçmesi, 4+ yıl gerekir. Yukarda da yazılmış olduğu gibi, Masa Tenisine başlamak için 5-6 yaşını beklemek yerinde görünüyor.